Moto Guzzi I-convert / Moturist combinatie.
Guus van de Beek, journalist van "weekblad MOTOR" leende Ed Pols' eigen span voor een trainingsrit voor de najaarsrally Luik - Nice - Luik in het vroege voorjaar van 1978. Zijn vrouw en dochter reden mee.
Eerder verschenen in weekblad MOTOR, 28 Juni 1978
Door GUUS van de BEEK
(click here for an English translation)
Beroepsmatig kom je er niet omheen om de bereden motorfiets kritisch te bekijken. Bij een zijspancombinatie is dat extra lastig omdat de gekozen filosofie een graadmeter is voor de rij-eigenschappen. Ook op de weg zou namelijk een combinatie als de BEO van Biland het ongetwijfeld beter doen (is in Duitsland inderdaad ontworpen, rond een VW aandrijfunit). Maar dat is vanzelfsprekend geen motor met zijspan meer. Hennie Winkelhuis van EML gaat erg ver en bouwt compleet nieuwe frames voor motoren die van huis uit niet zo geschikt zijn voor het koppelen aan een bak. Maar hij kiest bewust voor de asymmetrie, aandrijving op één wiel, geen rem op het zijspanwiel.
Ed Pols behandelt de motor ronduit puriteins. Een motor met zijspan is voor hem een motor met zijspan. Zo gewenst moet binnen niet al te veel werktijd met dezelfde motor weer solo gereden kunnen worden. Aanpassingen zijn oké en aan het zijspan zelf is alles toegestaan om de eigenschappen te verbeteren. De Moturist heeft daarom wel een schijfrem, hydraulisch met het boordsysteem gekoppeld, zodanig uitgebalanceerd dat de belaste combinatie zo goed mogelijk in het spoor blijft bij krachtig remmen. Dat werkte zeer goed. Wij hebben vaker geremde combinaties gereden; deze was zonder meer de beste, hoewel de pedaaldruk nogal aan de hoge kant was.
Bij de Moturist is ook zeer veel aandacht aan wielvering en demping besteed. De wieldraagarm is over de volle breedte van het framezijdelings afgeschoord. In combinatie met de zeer stijve vierpuntsbevestiging leidt dat tot een zeer stabiel geheel (klopt, nauwelijks een stuurdemper nodig). De vering wordt door torsiestaven verzorgd. De inklemming is variabel, zodat de voorspanning van het zijspanwiel ingesteld kan worden. Geheel los daarvan ligt voor het wiel de Koni-demper.
De combinatie van de Moturist met de Moto Guzzi Hydroconvert is met vrij weinig vlucht maar met tamelijk veel toespoor (5 cm) uitgelijnd. Het resultaat is een zeer groot snelheidsgebied waarin het span nagenoeg zonder stuurcorrecties rechtdoor loopt. Met twee passagiers met een gewichtsverschil van een kilo of 20 was de ideale situatie: op de snelweg vrouw achterop en dochter in het zijspan, in de bergen precies andersom.
Stuurkrachten bij een zijspan zijn vrijwel evenredig met de achterloop van het voorwiel (zwenkeffect!). Die is bij de Guzzi iets van 95 mm, niet zo erg hoog, maar voor zijspanwerk eigenlijk toch te veel. Heel slim heeft Ed Pols een soort voorbouw geconstrueerd, zodat de as van het wiel 4 cm naar voren is gekomen. En dus de achterloop evenredig kleiner is geworden. Ook dit effect is goed merkbaar, maar persoonlijk prefereren wij toch een swingarm voor. Maar ja, dat strookt niet met de gekozen zijspanfilosofie.
De passagiers roemden het comfort in het bakje. Van links af (door het stuurwindscherm?) tocht het iets, maar een bril dragen is niet nodig en roken is zonder meer mogelijk. De ruimte voor de benen is groot. Onze totale bagage voor een week ging met wat passen en meten geheel in het zijspan. Dus niets op de motor zelf! De toegang tot de kofferruimte (die op zich erg groot is) is nogal krap, en de afwerking moet zelf gedaan worden (boutjes afzagen, bekleding aanbrengen).
Vanaf Lyon zat er bij stationair lopen een ratel in de motor. Ogenschijnlijk afkomstig vanuit de rechter cilinderkop. Controle van de klepspeling leverde niets ongewoons op. Dus zou het wel de koppeling zijn dachten we. De oorzaak bleek heel iets anders. De moer op de krukas voor het distributietandwiel was ietwat losgekomen, het tandwiel had ruimte gekregen op de spie, en daardoor kon de nokkenas verdraaien. Dat had weer tot gevolg dat de kleppen de zuiger raakten. Anderhalve mm diep waren de sporen, maar boven stationair liep de motor zo 1000 kilometer zonder problemen. Onderweg hebben we twee keer een halve liter olie bijgevuld en liep er in totaal 1 liter benzine op 10,7 kilometer door de sproeiers. Er zijn solomotoren die meer verbruiken!
