Het plan is simpel, wij zullen elkaar ontmoeten op een terrasje in het stadje Ibbenbüren, bij Osnabrück. Dit ligt op redelijke afstand van de diverse woonplaatsen van de reisgenoten, is heel gemakkelijk bereikbaar, er is een motormuseum (dat we uiteindelijk niet bezoeken omdat het zaterdags pas laat opent) en er liggen enige campings in de buurt. 's Middags om kwart voor vijf vertrek ik uit Groningen met m'n V7 850 California, eerst richting Emmen, om daar de grens over te steken en de Duitse A31 op te pikken richting Rheine. De zon piept door de in hoog tempo toenemende bewolking. Vlak voor Emmen word ik overvallen door een stortbui, die aanhoudt tot het Duitse Meppen. Wegens wegwerkzaamheden is alleen de linker baan in gebruik, geen parkeerhaven te bereiken, even stoppen is er niet bij en langzaam voel ik het water langs hals via navel richting kruis afdalen .... De aansluiting met de A31 blijkt afgesloten en ik reis het eerste deel van m'n rit door Duitsland binnendoor. Geeft niks, het is inmiddels weer zonnig en rustig toerend droog ik weer een beetje op. Rond zeven uur sta ik in het "centrum" van Ibbenbüren, na een kwartiertje is het contact gelegd met m'n reisgenoten en even later zitten we op het plaatselijk terras. Het blijkt hier niet te bruisen van levendigheid en al snel besluiten we door te rijden naar Tecklenburg in het Teutoburger woud, om daar een camping te zoeken voor de nacht.
In de regen pakken wij in en in de regen gaan we op zoek naar een ontbijtje. Bij de Backstube van Tecklenburg lukt dat aardig, men biedt een ruime keus aan koud- of warm belegde broodjes, koffie, vruchtensap en wat niet al. We blijven langer in de bakkerij dan strikt noodzakelijk voor het ontbijten; we hebben geen van allen zin om in dit weer nou eens lekker te gaan motortoeren. Tegen half twaalf vinden we het welletjes, we beklimmen onze natte brommers om binnendoor koers te zetten via Meschede richting LM37 bij Siedlinghausen. Het miezert nog wat, maar in de loop van een uurtje klaart het aardig op, de wegen worden gaandeweg droger en ook smaller en bochtiger. Tegen drieën zitten we in het Sauerlandse dorpje Elpe op een terrasje aan de koffie met gebak, terwijl groepjes motorrijders van diverse nationaliteit voorbij komen stuiteren. Even later is het in Siedlinghausen een beetje zoeken naar de juiste afslag naar het "Jagdschloss", maar om half vier staat dan toch het eerste landmark van deze reis op de foto. Het stelt verder niet veel voor en we zijn al gauw weer op weg naar het Zuidoosten, langs Winterberg en Frankenberg naar Schönstein, waar ergens in het Kellerwald LM33 verborgen moet liggen. Ik heb me thuis goed voorbereid op dit landmark en ik verwacht dan ook er zo heen te kunnen rijden... dat valt wel even tegen. De bosweggetjes van Google Maps blijken afgesloten en/of niet berijdbaar. Na heel wat gezoek en gevraag staan we om zes uur dan toch boven aan de trap die naar de ruïne leidt. Het kost enige moeite en gezeul om de V7 met kenteken en landmark samen op de foto te krijgen. Van hier naar de Harz is het nog ruim meer dan 200 km, dat halen we niet meer op relaxte manier. Na een anderhalf uurtje rustig toeren rijden we Bad Hersfeld binnen We gaan hier op zoek naar een Gasthof of zo, maar zijn het rondrijden al gauw zat en belanden uiteindelijk in "Romantik Hotel zum Stern" een te dure ballentent, chique gelegen aan het centrale marktplein. Na een goeie warme douche gaan we eerst maar eens aan het bier op het terras. We zitten hier wel goed onder een afdak en een terraskachel en blijven tot 's avonds laat hangen, genieten van elke stortbui die vannacht niet op onze tenten valt. Wat dát betreft krijgen we waar voor ons geld.
Vandaag hebben we 395 km afgelegd en 40 punten gescoord..
De dag begint wat grijzig, maar 't is droog. Met de Zuidwesten wind in de rug snorren we over bijna lege Bundesstrassen in twee en een half uur naar LM46, de Barbarossahöhle bij Bad Frankenhausen. Volgens een oude sage zit de middeleeuwse keizer Barbarossa ergens in deze grot te slapen totdat hij ontwaakt na het in vervulling gaan van een oude profetie. Wij zien af van een rondleiding, die een uur duurt, geven voorkeur aan pauze in de "Biergarten", maar we houden het bij koffie en sommigen wagen zich aan de lokale worst. We zitten nu dan eindelijk in de Harz, het landschap wordt woester, de wegen smaller, bochtiger én drukker. We doen bijna twee uur over een ritje van 70 km, naar LM44: de Hexentanzplatz. We doen het wel heel rustig aan, stoppen nog even in het schilderachtige vakwerkstadje Stolberg.
Ondanks uitgebreide research en een aantal -cryptisch beantwoorde- posts op het Landmark Rally forum ben ik niet helemaal zeker van LM 44. Bij Thale ligt dé Hexentanzplatz van de Harz, maar volgens de landmarklijst moeten we het bij Schierke zoeken. Schierke ligt ruim 35 prachtige kilometers verderop, bij de hoogste berg van de Harz: de Brocken. Voor de zekerheid wil ik daar toch het plaatsnaambordje maar even op de foto zetten. Volgens de oude verhalen was er op de Brocken vanouds een plaats waar de heksen dansten, maar plaatselijke navraag wijst uit dat er hier weliswaar een Hexenstieg is, maar geen Tanzplatz. Wél ontdekt Sefan er een buitengewoon aardig hotel, gevestigd in een oude villa, voormalig kuuroord voor partijbonzen. De kamers, het eten, het drinken, de hele ambiance, 't is er allemaal werkelijk prima. Na de maaltijd krijgen we een grote schaal verse kersen, borreltje erbij, wat wil je nog meer om een avond plezierig door te komen?
Zondag reden we 275 km, bezochten 2 landmarks en scoorden 50 punten.
Na een goed ontbijt met veel vers en zelfgemaakt beleg moet het gereedschap even uit de koffer. Mijn cardanhuis heeft gisteren een beetje gelekt, olie op m'n band vind ik niet leuk. Boutjes van het cartertje kunnen wat worden nagetrokken, de rest van de dag lijkt het euvel verholpen. We besluiten het vijfde landmark, net ten noorden van Wolfsburg, te laten voor wat het is en nog een dagje van de Harz te genieten.
De ochtend is vervult van zonneschijn en bochtige, bijna lege wegen. In de loop van de dag trekt de lucht dicht en als we aan het begin van de middag even stoppen bij een uitspanning aan de Oker-Stausee vallen de eerste dikke druppels. De bui is gelukkig van korte duur, maar de rest van de middag hangt het weer steeds tegen regen aan. Met mazzel laveren we tussen de buien door, soms zijn de wegen nat, soms valt er een spat. Mijn voorrem wordt onder deze omstandigheden weer erg happerig, mijn ervaring vorige maand in Frankrijk maakt me wat nerveus.
Mijn totaal is nu 7735 km en 51 landmarks, samen 790 punten.