Moto Guzzi Club Nederland Landmark Rally 2009
De Moto Guzzi Club Nederland organiseert dit jaar voor de derde keer haar Landmark Rally. Het is de bedoeling tussen één maart en eind november 2009 een aantal geselecteerde landmarks te bezoeken en met de gebruikte motorfiets op de foto te zetten. Dit jaar heeft de tourcommisie 120 landmarks gekozen; kastelen, kerken, monumenten en andere (cultuur-)historische objecten. Er zijn nu 24 in Nederland, 11 in België, één in Luxemburg, 27 in Duitsland, 41 in Frankrijk, 10 in Zwitserland, twee in Italië en -voor 't eerst dit jaar- vier in Denemarken. Grofweg kun je zeggen dat landmarks meer punten opleveren naar mate ze verder weg liggen van centraal-Nederland of lastiger te vinden zijn. Het aantal punten dat per landmark verdiend kan worden loopt uiteen van 10 in Nederland en België tot 40 voor dat ene landmark in Mandello del Lario. Verder zijn er nog wat bonussen te verdienen, maar ook kunnen strafpunten in mindering worden gebracht. Wie het naadje van de kous wil weten kan terecht op de Landmarkrally pagina van de MGCN (link onderaan deze pagina). Net als in 2007 ga ik proberen de Nederlandse landmarks allemaal te bezoeken en daarnaast minstens één in elk van de andere landen.
Dit jaar beschik ik over drie Moto Guzzi's om zoveel mogelijk landmark-bezoeken bij elkaar te sprokkelen. Het zijn een Nuovo Falcone Militare uit 1969, een V7 850 California uit 1971 en een California II / Moturist combinatie van bouw/ombouw-jaar 1982/83. De Nuovo Falcone heb ik na de Landmarkrally van 2007 grondig onder handen genomen. Het Cali II span is na een jarenlange opknapbeurt eindelijk weer op de weg. Deze Landmarkrally zal haar vuurdoop zijn. Helaas is de Nuovo Falcone bij aanvang van de rally nog niet beschikbaar. Het blok maakte zoveel mechanisch lawaai dat het een grondige onderhouds-beurt verdient. Voor belangstellenden is hier meer te lezen over de voortgang en perikelen van de revisie van m'n Falcoontje.
3 maart, dinsdag Om half tien 's ochtends vertrek ik met de V7 op weg naar de Groninger Waddenzeedijk bij Uithuizermeeden. Daar markeert het kunstwerk “Poort Kaap Noord” het noordelijkste puntje van het Nederlandse vasteland. De dijkweg is ter plaatse afgesloten, maar gelukkig is er geen mist, zodat het met enige moeite lukt de motor met het kunstwerk op één foto vast te leggen. Voor de vorm loop ik nog even naar de "poort", om m.b.v. de zelfontspanner een meer overtuigend bewijs van m'n bezoek te creeëren. Een ijskoude -en niet geheel droge- wind buldert over de kwelder, dit is geen plaats om langdurig te blijven hangen. Door het land van vette klei en slaperdijken rij ik over steeds mooiere slingerwegen in een kleine driekwartier naar Aduarderzijl. De Aduarderzijl is een monument van waterbeheersing, de eerste zijl (spuisluis) werd hier rond 1400 door de monniken van Aduard aangelegd. De veel jongere sluiswachterswoning - ’t Waarhuis - is landmark 106. Tegen twaalven heb ik m'n foto's gemaakt en een korte pauze gehouden, 'k heb nog tijd over voor nog een landmark.		LM 105: "Poort Kaap Noord" in de verte op de dijk herkenbaar
Zestig kilometer -meest enkelbaans- slingerwegen voeren me naar het Friese Hogebeintum waar een prachtig kerkje de kroon vormt op een hoge terp. Jammer genoeg is ook deze terp ooit grotendeels afgegraven, de rijke terp- en wierde grond werd gebruikt als bemesting voor armere landbouwgronden, maar het 13de eeuwse kerkje werd gespaard. Overigens leverde de afgraving van deze terp niet alleen rijke grond op, maar ook een Frankische goudschat. Terwijl ik m'n foto's maak giert de wind door de kale bomen en het is mooi geweest voor vandaag.
de Aduarderzijl	LM 106: 't Waarhuis	LM 102: het kerkje van Hogebeintum
Vandaag heb ik 212 km gereden, drie landmarks bezocht en daarmee de eerste 30 punten gescoord.
4 maart, woensdag Het is zonnig, maar fris, er waait een straffe gure bries. Rond tien uur 's ochtends rol ik de V7 weer naar buiten om te gaan kijken of LM97 wel op z'n plek staat. Na drie-kwartier kan ik vaststellen dat het tjaskertje inderdaad in het Grollooërveen staat mooi maar nutteloos te zijn. Het molentje is namelijk niet compleet, de afvoergoot ontbreekt, waardoor eventueel opgepompt water direct in het veengat terug stroomt.Vanaf Grolloo gaat het in een half uur via een schitterend slingerweggetje door de bossen naar Eext, waar een bijzonder hunebed geldt als landmark 98. De "Stemberg" is het enige Nederlandse hunebed dat nog in zijn oorspronkelijke dekheuvel ligt. De naam Stemberg stamt uit de middeleeuwen, waarschijnlijk vanwege de holle weergalm in de heuvel wanneer men met een staf klopte op de steen die uit de top stak. Later is het hunebed helaas geschonden en zijn een aantal stenen afgevoerd en waarschijnlijk als bouwmateriaal gebruikt..		LM 97: paaltjasker bij Grolloo
Het is nog voor het middaguur en ik heb nog wel even tijd voor een wat langer ritje. In vier uur rij ik met een omweg terug naar huis, via het Noord-Duitse havenstadje Norddeich, waar ik met een bezoekje aan het viskottertje "Frisa" m'n eerste buitenlandse landmark scoor. Op het vlakke land langs de Eems-Dollard laat de gure wind zich duidelijk gelden, vooral omdat hij grotendeels dwars op m'n rijrichting staat. Dat geeft in flauwe bochten nog wel eens vreemde effecten. Op de terugweg betrekt de lucht en vlak voor Groningen beginnen de eerste druppels te vallen.
LM 98: de Stemberg in Eext	LM 98: de Stemberg in Eext	LM 33: de kotter "Frisia" in Norddeich
Vandaag heb ik 352 km gereden, drie landmarks bezocht en 35 punten gescoord, het totaal is nu 564 km en 65 punten.
11 maart, woensdag, een rondje om het IJsselmeer Gisteravond voorspelde de heer Kroll -bekend weerpraatjesmaker bij de NOS- voor vandaag zon en weinig wind. Deze ongewoon gunstige combinatie van weers-faktoren vraagt natuurlijk om een dagje landmarkrijden. Om half negen rol ik de V7 weer naar buiten en ga op weg, via Appelscha, Zwartsluis en Kampen richting Flevoland. Na bijna twee en een half uur rijden  bereik ik het eerste landmark van vandaag: LM99: het Robert Morris Observatorium bij Lelystad.
LM 99: het Robert Morris Observatorium bij Lelystad; overzicht en doorkijkje naar zuidoost		Het observatorium is een landschaps-kunstwerk, ontworpen door kunstenaar Robert Morris en geïnspireerd op het Engelse Stonehenge. Het werd aangelegd in 1977 en bestaat uit twee concentrische cirkelvormige aarden wallen met uitsparingen. Deze zijn zo geplaatst dat de doorkijkjes de zonnewende markeren (en daarmee de seizoenen): op de kortste en de langste dag staat de zon bij opkomst precies op één lijn met een V-vormige stenen markering en de bijbehorende uitsparing. Bij de dag-en-nacht evening, wanneer dag en nacht exact even lang zijn en de zon precies in het oosten opkomt, schijnt deze door een aantal uitsparingen dwars door het observatorium. Jammer genoeg staat nu een groot bord van een bouwmaatschappij nagenoeg op deze lijn, zodat het effect dit jaar vermoedelijk niet te zien zal zijn.
Na een korte pauze en een wandelingetje rond het observatorium ga ik op weg naar LM 100, nog een landschapskunstwerk in de polder. Het is de "Aardzee" ontworpen door Piet Slegers en aangelegd in 1982. Met een oppervlak van vijf hectare is dit het grootste kunstwerk in Nederland. Rare jongens die Flevolanders, zijn ze eindelijk van de zee bevrijd, maken ze een nieuwe van aarde! Bij Almere pak ik de snelweg richting Noord-Hollandse kust. In een uurtje laveer ik door het randstads-verkeer, van een nieuw landschapselement in de polder naar een hele oude -bijna weer tot landschap verworden- kasteel ruïne: landmark 112. Het zijn de restanten van kasteel Brederode bij Santpoort. Daarna sukkel ik in twee uur via binnenweggetjes en slinger-dijkjes naar het tweede landmark in deze provincie, eveneens een kasteel, maar dit staat er nog patent bij, keurig gepoetst en geharkt en compleet met kanonnen, landmark 111: het kasteel Radboud in Medemblik.		LM 100: landschapskunstwerk "Aardzee"
LM 112: de ruïne van Brederode bij Santpoort	LM 111: kasteel Radboud in Medemblik	LM 101: het planetarium van Eise Eisinga in Franeker
Het is inmiddels na drieën wanneer ik m'n V7 richting Afsluitdijk stuur, waar ik voor de tweede keer vandaag de snelweg pak, op weg naar het laatste landmark van vandaag: LM 101. Het is  een grachten-pandje in het Friese Franeker, waar sinds 1781 aan het plafond van de woonkamer het oudste nog steeds werkende planetarium ter wereld, aangedreven door een reusachtig slingeruurwerk, trouw de stand der planeten van ons zonnestelsel aangeeft. À propos de zon, meneer Kroll heeft redelijk woord gehouden, hoewel in het noorden de dag grauw en koud begon, klaarde het na 11 uur behoorlijk op en heb ik de rest van de dag van de zon kunnen genieten en inderdaad, de wind valt de hele dag erg mee. Om klokslag zes uur rij ik m'n trouwe V7 weer naar z'n plekje in de schuur, na 488 km, vijf landmarks en daarmee 50 punten. Al met al een geslaagde dag. M'n totaal is nu 1052 km, 11 landmarks en 115 punten.
1 april, woensdag, een rondje om Utrecht Om kwart over negen rol ik de ouwe V7 weer naar buiten,  de Nuovo Falcone zit nog steeds in de lappenmand en voor 't  span heb ik vandaag wéér geen passagier. Gewoontegetrouw kijk ik naar de klok van de Der Aa-Toren en moet tot mijn schrik vaststellen dat deze door mist niet te zien is, ook al staat hij nauwelijks 100 meter van mijn huis. Dit is geen weer om op de snelweg te rijden en ik kies één van m'n favoriete binnendoor-routes: door de Fochteloërveen, het Drents-Friese Wold, het Doldersumer Veld en de Weerribben naar Zwartsluis. Tot het pontje over het Zwarte Water zoek ik mijn weg door de mist, dan breekt plotseling de zon door en vanaf Kampen rij ik onder een strak blauwe lucht. Mijn eerste landmark vandaag is het Veluwetransferium in Nunspeet. Het is een nogal modderig parkeerterrein met 30 meter hoge uitkijktoren (gesloten bij mijn bezoek) en kinderspeelplaats. Het is de bedoeling dat toeristen hier parkeren en dan per busje met georganiseerd vervoer, of individueel wandelend of fietsend, de Veluwe bezoeken. Persoonlijk geef ik er de voorkeur aan de Veluwe individueel per motorfiets te verkennen en binnendoor rij ik richting Utrechtse Heuvelrug naar de bossen bij Doorn.		LM 103: het Veluwe- transferium in Nunspeet
Daar is de theeschenkerij "Chalet St Helenaheuvel" aangewezen als LM 116. Het terras is vandaag voor 't eerst open dit jaar en het is meteen druk. Het terras zit vol, daarom eet ik m'n meegebrachte broodje in het zonnetje op de parkeerplaats. Rond Utrecht pak ik een stukje snelweg naar het zuid-westen, dan gaat het over steeds smallere dijkweggetjes naar LM 120 bij Groot-Ammers. Langs een polderboezem staat een viertal molens: drie 16de eeuwse wipmolens en één -veel jongere- achtkante molen, dit is LM 120. Zoals in het MGCN  forum verzocht fotografeer ik de molen van de overkant van het  water, waar een visstekje met parkeerplaats een handig uitzichtspunt op de molen biedt. Als laatste bezoek ik LM 115, de Hamtoren  -voluit "Ridderhofstad den Ham"- bij Vleuten. Het is een restant van wat ooit een imposant kasteel was, e.e.a. is na te lezen op bijgaand ANWB bord. Het loopt inmiddels tegen vieren en ik ga proberen Utrecht voor de avondspits te passeren, met redelijk succes, want even na zessen staat de V7 na te tikken op z'n vaste plekje in de schuur in Groningen.		LM 116: Theehuisje St. Helenaheuvel bij Doorn
LM 120: Achtkante molen bij Groot-Ammers	LM 115: Hamtoren bij Vleuten	ANWB bordje bij de Hamtoren
Vandaag reed ik 522 km, bezocht vier landmarks goed voor 40 punten, dat brengt m'n totaal op 1574 km, 15 landmarks en 155 punten.
10 - 12 april, Paasweekend, met bezoekje aan het MGCN openingstreffen in Sluis, Zeeuws-Vlaanderen
Elròn in het bakkie	Voor het eerst gaat Elròn, m'n jongste zoon van 14, mee naar een treffen. Eerder reed hij al wel kortere ritten mee achterop de Falcone en de V7, maar nu gaat hij mee in 't zijspan. Dit wordt zijn eerste lange zijspanrit en we zijn allebei in vrolijke spanning over het verloop van dit vader-zoon experiment. We zullen de heenweg grotendeels samenoprijden met Ed "de Beuk" en zijn zoon Lex op hun 1000 SP, we hebben afgesproken bij het Drentse Spier. Ik heb een route gepland binnendoor de polders langs LMs 99 en 100, die ik al wel op de kiek heb, maar Ed nog niet. Vanaf daar willen we dan via Leiden (LM 119) en Klundert (LM 110) naar Zeeland, om nog de twee Zeeuws-Vlaamse LMs mee te pikken voor we op de camping in Sluis aankomen. Voor zaterdag heb ik een toertje naar Noord-Frankrijk gepland (2 LMs) en dan zondag onder Antwerpen door (2LMs), via Waalre en de Veluwe weer terug naar Groningen. Ja, ja, 't is makkelijk plannen achter de PC.
We vertrekken klokslag 10 uur van huis, moeten eerst zien de stad uit te komen. Groningen blijkt overspoeld door Duitse toeristen die de jaarlijkse Goede Vrijdag bloemenmarkt bezoeken. Verkeersregelaars geven voorrang aan verkeer de stad in, eruit gaat een stuk moeilijker. Tot overmaat van ramp moet mijn Cali het doen met een litertje restant benzine van voor de winter. Ik zie het tankstation aan de overkant van de singel, maar kan het maar niet bereiken. Keer op keer slaat de motor af, om vervolgens slechts met moeite weer te starten met luide knallen uit de uitlaat. Uiteindelijk krijgt de Cali dan toch verse peut toegediend en daarna loopt-ie als een zonnetje. Ik neem de snelweg naar het zuiden, om de verloren tijd weer een beetje goed te maken en Ed en Lex op de afgesproken tijd te treffen. Voorlopig gaat de reis voorspoedig, de zon schijnt, de noordelijke wegen zijn rustig en de polder- landmarks staan al gauw op de foto. Na LM 100 zoeken we de snelweg op en sluiten rond half twee achteraan in de file bij Muiderberg, tsja, zijspan hè. Laten we zeggen dat het een minder slimme keuze bleek om met een zijspan op Goede Vrijdagmiddag de randstad te willen doorkruisen om in een binnenstad een oud gebouw te fotograferen. De reis laat zich voorlopig geheel kenschetsen met de begrippen "voortsukkelen" en "blikgat". Rond vier uur bereiken we de Oude Sterrenwacht in Leiden, die wegens renovatie ontdaan is van zijn koepels. We nemen een half uurtje pauze en herzien onze reisplanning.
Ed bij zijn eerste Landmark	Lex houdt het bordje op	LM 119: de Oude Sterrenwacht te Leiden (zonder koepels)
We besluiten Klundert links te laten liggen en bij Maassluis het veer naar Rozenburg te nemen en dan via de Zeelandbrug en de Westerscheldetunnel rechtstreeks naar Sluis te reizen. Rond kwart over acht rijden we met blikken kont en stramme benen in Sluis de camping "de Meidoorn" op. Ed klimt krakend van z'n SP en kan haast niet meer lopen, ik heb het nogal wat gemakkelijker; in m'n eentje in het zadel van de Cali heb ik aanzienlijk meer ruimte gehad om regelmatig wat te verzitten, vergeleken met Ed, die de SP-buddy deelde met Lex. Dat scheelt een slok op een borrel.
Het MGCN openingstreffen 2009 op camping de Meidoorn in Sluis ... het was warm en gezellig
Zaterdag is het schitterend weer en hartstikke gezellig op de camping en later op het terrasje in Sluis. Ik heb gewoon geen zin om in m'n pak te klimmen voor een ritje naar Frankrijk, al is het maar 185 km uit en thuis. Elròn is de hort op met Lex en Bjorn (zoon van Henri "Canadian") en geeft telefonisch te kennen dat ik rustig uit rijden kan gaan, maar dat hij niet meegaat. Ed heeft aan de heenreis zo'n spierpijn overgehouden, dat hij niet eens aan een ritje wil denken. Kortom, vandaag geen landmarks, maar gezellig kletsen, beetje kuieren door Sluis, wat boodschappen halen, alles uiterst rustig aan en 's avonds lekker eten en veel informatie uitwisselen over landmarks en navigatie.
LM 117: Hulster's molen bij Schoondijke	12 april, 1ste Paasdag: van Sluis naar huis. Zondagochtend zit voor ons het treffen erweer op. Al ruim voor het gezamelijk ontbijt begint hebben we ingepakt en opgeladen. We krijgen van de campingbaas ons ontbijtgeld terug en om half tien zijn we op weg richting Schoondijke om daar Hulster's Molen (LM 117) op de foto te zetten, da's in een kwartiertje gepiept. Nog een half uurtje later hebben we ook LM 118, de vuurtoren van Breskens achter de rug en kan de thuisreis echt beginnen. Ik navigeer per ZUMO volgens de optie "korte route" naar het volgende landmark. Bij het Noord-Brabantse vestingsstadje Klundert ligt in de gracht een gemetselde stenen dam. Het spitse profiel en een tweetal gemetselde obstakels -de "Stenen Poppen"- moesten het de vijand onmogelijk maken via de dam de vesting binnen te dringen. De stenen poppen vormen landmark 104. We zien ze al van verre in het landschap staan en de foto's zijn dan ook al snel gemaakt. Rond half één beginnen we aan de volgende etappe, weer biedt de ZUMO ons met "korte route" twee uur lang een afwisseling van snelweg en binnendoor op weg naar Radio Kootwijk (LM 104). Na bezoek aan het landmark, lunchen we om een uur of drie onder de Veluwse bomen met Sluise broodjes en bananen.	LM 118: de Vuurtoren bij Breskens
LM 110: de "Stenen Poppen" bij Klundert		LM 104: Radio Kootwijk
Met nog een tussenstop in Zwartsluis kruisen we daarna in ruim drie uur grotendeels binnendoor naar huis. Ondanks de gemiste landmarks en de file-toestanden was het een hartstikke geslaagd weekend. Elròn vroeg of ik ook naar Boxmeer ga en of hij dan mee zou mogen, dus vermoedelijk hebben jullie van hem nog niet het laatste gezien. Dit weekend reed ik 908 km, bezocht vijf landmarks van 10 punten elk, daarmee kwam mijn totaal op 2482 km, 20 landmarks en 205 punten.
23 april, donderdag Om kwart voor acht ga ik weer eens op pad met de V7. Het is schitterend weer, de zon schijnt, de hemel is nagenoeg strak blauw, de lucht is knisperend fris. De eerste etappe voert me over oude provinciale wegen richting Twente. In de dorpen is het oppassen geblazen; overal zijn schoolkinderen, die zich -al dan niet met hulp van klaar-overs- een weg banen door het ochtendverkeer, de meeste duidelijk met het voorjaar in de kop. De koele lucht is vervult van voorjaarsgeuren; 't is een afwisseling van fruitbloesem, gemaaid gras en vers uitgereden mest. Na twee uur rijden zijn de winterse stofnesten grondig uit mijn hoofd en longen gewapperd en sta ik midden op de Sallandse heide voor LM 114: het huis de Sprengenberg. De lentekleuren van het Twentse en Achterhoekse heuvelland zijn overweldigend. Na anderhalf uur over boeren binnenweggetjes ga ik even ten oosten van Winterswijk de grens over om in het Duitse Südlohn de molen van de familie Mencke -landmark 36- te fotograferen.

LM 114: het huis de Sprengenberg gezien over de heide.	Vanaf Südlohn rij ik zo'n 70 km over de Duitse Landsestrassen naar het noorden, min of meer parallel aan de Nederlandse grens. 't Zijn meest mooie, brede en rustige wegen met lange vloeiende bochten, maar helaas wel met vrij veel stoplichten. Ter hoogte van Oldenzaal ga ik de grens weer over. Van daar rij ik in een half uurtje door een land van zacht groene glooiïngen en slingerende beken naar LM 113, de watermolen van Bels bij Mander. 't Is inmiddels even na enen: tijd voor lunch. Rest mij nog zo'n twee uur thuisreis: langs de Duitse plaatsjes Uelsen en Emlichheim naar Coevorden, van daar naar de Drentse Punt (waar ik mede MGCN-lid Henk nog mocht toezwaaien), in Glimmen nog staande gehouden door een andere Guzzi eigenaar, die mij nog even zijn fraaie V7 wilde showen, om uiteindelijk om half vijf in Groningen te arriveren. Vandaag heb ik 422 fantastische kilometers gereden, drie landmarks bezocht, samen 35 punten, waarmee mijn totaal nu op 2904 km, 23 landmarks en 240 punten is gekomen.	LM 113: de watermolen van Bels. Wat een mooi plekje is het daar!
LM 36: Mencke's Mühle in Südlohn		LM 113: het schoepenrad van de watermolen van Bels stond stil, maar 't was er een drukte van belang.
16 & 17 mei, MGCN Forum Jubileum Treffen Het MGCN internet forum bestaat 5 jaar en onlangs werd het 100.000ste bericht geplaatst, reden genoeg voor een feestje in de vorm van een treffen op camping Urena in het Brabantse St. Antonis.
LM 109: de Volmolen in Waalre.	Zaterdagochtend vertrek ik om half acht, weer met de V7, eerst maar eens richting Waalre bij Eindhoven, waar de watermolen de "Volmolen" is aangewezen als LM 109. Tegen twaalven sta ik bij naast de enorme schoepenraderen die ijverig hun rondjes draaien. De molen is duidelijk in vol bedrijf en wekt elektriciteit op voor woningen in de buurt. Tegenover de molen ligt een camping met restaurant, ideaal voor een korte lunch-pauze. Daarna is het nog een uurtje binnendoor naar St. Antonis, waar bij mijn aankomst al een behoorlijk aantal forum-gebruikers aanwezig is. Het treffen wordt een geweldig feest, met een enorme variatie aan voordrachten, film-' en dia-vertoningen, gezellig eten en nog veel meer vermaak en geweldige muziek en (een beetje) dans.	de schoepenraderen staan niet stil
's Nachts regent het dat het giet, maar m'n tentje houdt zich goed. Na een gezamelijk ontbijt en een ontroerende dia-lezing van één van de deelnemers pak ik m'n boeltje weer in en boender grotendeel over de snelweg weer naar huis. Bij een tankstation bij Zwolle ontmoet ik nog een mede treffen-ganger, drink met hem nog een kopje koffie, waarna ik mij halverwege de middag weer bij mijn gezin kan voegen, met een hoofd vol indrukken en herinneringen die nog lang zullen blijven hangen. Dit weekend reed ik 569 km, bezocht één landmark, scoorde 10 puntjes en bracht daarmee m'n totaal op 3473 km, 24 landmarks en 250 punten.
	Plannen maak je om ze te veranderen Een weekje landmarks zoeken in Noord-Duitsland en Denemarken. Een kleine 2000 km langs 12 landmarks, samen goed voor 275 punten. Daarmee komt mijn totaal voor de Landmark Rally op 4842 km, 32 landmarks, samen precies 525 punten.
	Eénpitter Omzwervingen Twee weken landmarks zoeken met de Nuovo Falcone. Verslag van mijn zwerftocht van ca. 5.000 km langs 41 landmarks in Nederland, België, Luxemburg, Duitsland, Frankrijk en Zwitserland. Samen 810 punten. Dat brengt mijn totaal voor de MGCN Landmarkrally 2009 op 9.841 km, 77 landmarks en 1.355 punten.

© 2009 Gerard Geertjes