|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| In de loop van 2009 nam
Motor-Forum deelnemer "TingTing" het initiatief tot het
bevorderen van doelgerichte ritjes door oude brikken rijders. De
term "oude brik" is op
Motor-Forum een gevleugeld begrip geworden, een geuzennaam voor
die wat oudere motoren die hun bazen en bazinnen trouw dienen, vaak als
woon-werk voertuig of pekelfiets. Er waren al oude brikken toertochten
en -kampeerweekenden, nu dus ook een oude brikken landmark rally. Tijdens de aanloopfase kon iedere motor-forummer foto's posten van karakteristieke, opvallende, bijzondere, historische of anderszins boeiende objecten ergens in de twaalf Nederlandse provincies en gefotografeerd samen met de motorfiets waarmee die objecten bezocht werden. Uit de tientallen inzendingen koos een "jury" per provincie één object. Het is de bedoeling de aldus gekozen twaalf landmarks met de motor te bezoeken én fotograferen en die foto's op Motor-Forum te posten. Elk bezocht landmark levert tien punten op plus een bonus die afhangt van de ouderdom van de motor, hoe ouder hoe meer bonus. De posters van de eerste twaalf uitverkoren foto's hoeven het betreffende landmark niet nòg eens te bezoeken, die hebben daarmee hun eerste landmark-punten dus al binnen. |
| Woensdag 7 mei 2008. In de winter 2007-2008 gaf ik mijn Nuovo Falcone na 17.000 km trouwe dienst een grote onderhouds-beurt, zowel mechanisch als uiterlijk. Woensdag 7 mei maakte ik een proefrit door Noordoost Groningen, waarbij ik en-passant de motor op een aantal locaties op de foto zette, o.a. bij een poortje in de dijk van Delfzijl. Voor mij een bijzondere plek. Tot mijn verrassing is dit monumentje uitverkozen tot "Landmark Groningen", waarmee voor mij de eerste 17 punten binnen zijn, 10 voor het landmark en 7 voor de ouderdom van het falcoontje. |
 |
||
| Landmark Groningen | |||
 |
|
||
| Dinsdag 2 maart. | |||
| De
lange koude winter lijkt voorbij. De
zon schijnt uitbundig, de hemel wordt gesierd door helder witte
mooi-weer wolkjes, de laatste sneeuwhoop in mijn tuin is
eindelijk gesmolten en het falcoontje in mijn schuur schreeuwt
om
een uitstapje. Tot mijn grote opluchting blijkt m'n motorpak ook nog te
passen, dus niets staat een dagje landmark- rijden in de weg. Het is koud, langs de wegkanten en in de sloten ligt nog veel sneeuw en ijs, maar de lammetjes in de weilanden zijn toch een overtuigend bewijs van de aankomende lente. De eerste etappe van Groningen naar LM Friesland is een kleine 100 km en neemt, inclusief uitgebreide tankstop, ruim twee uur over de kleinste binnen- weggetjes. |
 lammetjes in de wei |
||
 |
 |
||
| Landmark Friesland | "leaver dea as slaef" | ||
| Van
LM Friesland naar LM Felvoland is het een uurtje, eerst over
slingerende weggetjes langs de oude Zuiderzee- dijken, dan nog een half
uurtje over liniaal-rechte polderwegen waar tal van drempels en
chicanes voor enige afwisseling zorgen. LM Flevoland is gemakkelijk te vinden en staat rond half twee netjes op de foto. Rest mij nog zo'n 100 km via de kop van Overijssel en de Drents-Friese grensstreek, tegen de frisse noorden wind. Een korte hagelbui mag de pret niet drukken en rond half vier rol ik het falcoontje weer naar z'n vaste plek in de schuur. In vijf en een half uur genieten heb ik 275 schitterende kilometers afgelegd en twee maal 17 punten gescoord, dat brengt m'n totaal nu op 51 punten. |
 Landmark Flevoland |
||
| Woensdag 3 maart. | |||
 |
Weer zo'n fantastische dag die erom schreeuwt geplukt te
worden. Om een uur of tien stuur ik het falcoontje zuidwaards, via het
stroomdal van de Drentse Aa richting de Hondsrug. In Schoonoord sta ik
na een tankstop een beetje rond te kijken. Een auto stopt, de
bestuurder komt naar me toe lopen. "Aparte motor" zegt hij, "die zie je niet elke dag. Bevalt dat een beetje om mee te rijden?" "Ja, geweldig! 't Gaat niet hard, maar wel stug door. Ik ben er heel tevreden mee." Hij loopt eens om het falcoontje heen en zegt: "Ja, ik heb er ook één, een rooie van de Italiaanse politie en een blauwe, maar da's een twee cilinder." "Oh, ook Guzzi liefhebber?" "Nou nee, meer motor liefhebber." Hij kijkt me eens aan en zegt: "Wil je iets moois zien?" Nou ja, dat wil ik natuurlijk wel, wie niet? Hij steekt de weg over, opent een hoog hek rond een enorm gebouw en verdwijnt naar binnen, om iets met het alarm te regelen. Ik kijk door de deuropening in een gigantische duistere ruimte, daar glimt iets in het donker. |
 |
|
| daar glimt iets in het donker | en toen in het licht ... | ||
 |
 |
||
| Italiaanse schoonheid | meer Italiaanse schoonheden | ||
| Dan gaan de lichten aan en even wordt mijn adem me benomen. Tientallen, nee honderden motoren en brommers staan netjes in het gelid te pronken. Puur toevallig ben ik gestuit op Louwrens Wigchers en zijn Motor en Brommer Museum Schoonoord. We lopen een tijdje rond en ik besef dat een half uurtje hier in de verste verte niet lang genoeg is. Louwrens vertelt dat hij regelmatig rondleidingen geeft en het staat voor mij vast dat ik daar gebruik van ga maken. Bij mijn vertrek krijg ik nog een boekje met motorreisverhalen mee, te leen, terug te bezorgen bij mijn volgende bezoek aan Schoonoord's motor en brommer museum. | |||
 |
 |
 |
|
| niet landmark Drenthe | ook niet landmark Drenthe | wèl landmark Drenthe | |
| Na
deze verrasings-tussenstop vervolg ik mijn reis richting Zuidoost
Drenthe, waar in een uiterste uithoek van Nederland tot voor kort een
groot aantal ja-knikkers olie oppompten uit het Bentheimer olieveld. De
olieproductie is inmiddels gestaakt en de ja-knikkers zijn
verdwenen, maar in Schoonebeek staan er nog drie op een rijtje, de
eerste
in het centrum bij de onvermijdelijke snackbar, dan een kleintje als
monument voor het voormalig NAM recreatie centrum en even verderop
staat dan Landmark Drenthe, omgeven door een hoog hek en een pleintje
en
voorzien van groot bord met uitleg. Via het Duitse Emlichheim rijd ik door een prachtig glooiend landschap van Drenthe naar Twente, op weg naar LM Overijssel. Ook dit landmark werd ooit ingezet voor de winning van bodemschatten, geen olie, maar zout. Honderden houten boortorens sierden ooit het Twentse landschap. Nu zijn er nog maar een handvol over, enkele met een nieuwe functie: clubhuis, snackbar, VVV kantoor. Sommige zijn ernstig vervallen, andere gerestaureerd. Eentje is aangewezen als Landmark Overijssel, herkenbaar aan enkele unieke kenmerken. Eenmaal via het internet opgespoord, blijkt het landmark gemakkelijk bereikbaar en rond één uur staat het falcoontje klaar voor het statieportret met deze netjes opgekapte zouttoren. Rest mij nog de thuisreis, helemaal via Nederlandse wegen dit keer. Een straffe tegenwind maakt de terugweg aanmerkelijk frisser dan de heenweg, maar 't blijft prachtig. Tegen vieren kom ik, lichtelijk kleumend, maar zeer voldaan, mijn geliefde woonplaats Groningen binnenrijden. Vandaag zette ik zo'n 260 km op de teller en voegde twee landmarks aan m'n lijstje toe, goed voor nog eens 34 punten. |
 |
||
| Landmark Overijssel | |||
| Maandag 21 maart: een drie-zeeën rit. | |||
| De
weerlieden hebben voor vandaag een lentedag voorspeld, dat komt
goed uit want ik heb toevallig m'n handen vrij voor een wat langere
rit. Mijn reisplan is tamelijk ambitieus: ruim 350 km. Ervaring heeft
me geleerd dat zoiets met de falcone al gauw zo'n zes à zeven
uur reistijd oplevert. Ik begin zoals ik 2 maart terugreed, maar uiteraard in omgekeerde richting: via het Drents-Friese Wold en de kop van Overijssel naar Lelystad. Onderweg zie ik het landmark Flevoland nog in de verte staan. Via de dijk Lelystad-Enkhuizen doorkruis ik de voormalige Zuiderzee. Eenmaal in Noord-Holland aangekomen is het niet ver meer naar het landmark. Het is een 18e eeuwse banpaal die destijds de grens van een rechtsgebied markeerde. Wanneer iemand uit een stad verbannen was mocht deze zich niet binnen het gebied bevinden dat door de banpalen gemarkeerd werd. Ooit stonden er heel wat van die dingen in Nederland, nu zijn er nog maar een paar over. Déze banpaal is gekroond met een sculptuurtje van een edel dier: een eenhoorn die het stadswapen vasthoudt. Om één uur precies staat het falcoontje bij de voet van het landmark voor de fotosessie. Dat valt overigens nog niet mee, er is niet zoveel ruimte en er is op deze smalle weg verrassend veel verkeer. Dit is geen locatie voor een langdurige pauze, daarom vervolg ik al gauw m'n route, nu naar het noorden, binnendoor tot Wieringermeer waar ik na een korte pauze het falcoontje de snelweg opstuur naar de Afsluitdijk om voor de tweede keer vandaag via een dijk de zee te doorkruisen, ditmaal op de scheiding tussen Zuiderzee en Waddenzee. De snelweg is niet het natuurlijk domein van een Nuovo Falcone en zo snel mogelijk -bij Kornwerderzand- verlaat ik de A7 en zoek de Friese binnenwegen op. Mijn route brengt me op de smalle slingerende zeedijken van wat ooit de Middelzee was. Deze zeearm strekte zich uit in een boog vanaf de Waddenzee, langs Leeuwarden en Sneek tot Bolsward en vormde de scheiding tussen Oostergo en Westergo. De Middelzee is al lang dichtgeslibd, maar veel dijken liggen er nog en vormen een ideaal biotoop voor mijn oude eenpittertje. In ruim anderhalf uur sukkel ik rustig terug naar Groningen. Voor m'n zesde land- mark reed ik 355 km en was zo'n zes en een half uur onderweg. |
|||
 |
 |
||
| Landmark Noord-Holland | een edel dier | ||
| Donderdag 25 maart, eindelijk ècht lente. | |||
| Het
is een stralende dag, volgens het weerbericht voorlopig de laatste, dus
het is dringend nodig nog een dagje te gaan motorrijden. M'n reisplan is minder ambitieus dan afgelopen maandag, zodat er wat meer tijd is voor stops en foto's onderweg. Weer begin ik m'n rit min of meer zoals maandag, toen was me een object opgevallen ergens langs de weg bij Scherpenzeel in zuid-oost Friesland: een zuil met een zeilscheepje op de top. Dat wil ik wel eens nader bekijken. Gisteravond heb ik het nog even op het internet opgezocht (lang leve Google Maps) en ontdekte dat een kilometer of 15 daarvandaan een verwant object te vinden is: een scheepje op een zwerfkei. Het zijn beide monumenten ter ere van Pieter Stuyvesant, die in deze streek werd geboren en opgroeide. Het zuiltje bij Scherpenzeel werd als eerste opgericht in 1955, maar toen in 1988 wetenschappelijk onderzoek onthulde dat Pieter's wieg niet in Scherpenzeel stond, maar in het miniscule dorpje Peperga, waren de rapen gaar. Pas nadat ook Peperga een eigen Pieter Stuyvesant monument had gekregen kwamen de gemoederen weer tot rust. De vrolijke zwarte grafiti toont dat ook de jeugd het scheepje in zijn hart heeft gesloten, of was dit een actie van een afgunstige Scherpenzeler? We zullen het nooit weten... Scherpenzeel ligt midden in het natuurgebied de Rottige Meente. Deze zompige streek is vroeger uitgebreid verveend en wordt nu gekenmerkt door rietvelden, petgaten en lange smalle legakkers. Aan weerskanten van de weg liggen geurige bundels vers gesneden riet te drogen en de lucht is zwaar van moerasgeuren. Even verderop rij ik langs Kuinre de Noordoostpolder binnen. Ook in de IJsselmeerpolders ligt nog een object dat ik al vaak voorbij reed, maar nog nooit fotografeerde. Het is een strekdam, gekroond met dukdalven en een lichtbaken. De dam steekt een paar honderd meter het polderland in en is omringt door een kunstmatige water partij. Volgens een info-bord is dit de Kop van 't Ende, het voormalig havenhoofd van het Gelderse vissers-stadje Elburg aan de overzijde van het Drontermeer. Door de aanleg van de IJsselmeerploders is de stad in de ene en het bijbehorend havenhoofd in de andere provincie terechtgekomen. Ik rij Elburg voorbij richting Veluwe, naar het kasteel Cannenburgh bij Vaassen; het landmark Gelderland, dat ik kort voor één uur bereik. Dit kasteel werd gebouwd in de 16e eeuw door de zeer gevreesde Gelderse legerleider Marten van Rossem. Hij was een gewiekst krijgsheer die zich bediende van listige guerilla-achtige taktieken, waarbij hij de burgerbevolking bepaald niet spaarde. Zijn persoonlijk credo "Branden en blaken is het sieraad van de oorlog" laat wat dat betreft weinig te raden over. Hoe opvattingen met de tijd veranderen blijkt wel uit het feit dat een vriendelijk ogend bronzen beeld van deze bruut nu genoeglijk op een bankje voor het slot in het zonnetje zit te bakken. Het kasteel ondergaat momenteel een grondige restauratie, het hek staat open om toegang te verlenen aan bouwverkeer èn aan mijn falcoontje. Mij rest nu nog een kleine maar geweldige drie uur terug reizen. Ik ben nu duidelijk niet meer de enige motorrijder op de weg. Mijn rit vandaag was 285 km lang, duurde, inclusief stops en pauzes, precies zes uur en voerde door zes provincies. In totaal ben ik nu voor de Oude Brikken Landmarkrally zo'n 26 uur met de Nuovo Falcone onderweg geweest om 1270 km te rijden langs zeven landmarks. |
 |
 |
|
| scheepje bij Peperga | scheepje bij Scherpenzeel | ||
 |
|||
| de Rottige Meente | |||
 |
|||
| de Kop van 't Ende | |||
 |
|||
| Landmark Gelderland | |||
| Zondag 16 mei, waterwerken. | |||
| Vandaag
ga ik op pad voor m'n eerste bonuslandmark. In de afgelopen dagen heb
ik via het Motor-Forum in ieder geval met één andere
brikker kunnen afspreken, waarmee aan de reglementaire minimum-eisen
voldaan zal zijn. Enkele weken terug is al een grotere groep bij het
-volgens mij in zuid-west Nederland gelegen- bonus mark langs geweest,
maar toen was ik helaas verhinderd. Deze keer pak ik de V7, ik verwacht een behoorlijk aantal snelweg kilo- meters te maken en dan is de Nuovo Falcone niet op zijn gemak. |
|
||
 |
Om kwart over acht rol ik de trouwe v-twin de schuur uit een glorieuze ochtend tegemoet. We
hebben tussen 13.00 en 14.00 uur bij het bonusmark afgesproken, dat
geeft mij ruim vijf uur de tijd vóór ik in de zuidelijke
randstad word verwacht. De dag is fris en sprankelend en de wegen
zijn leeg en verlaten, ik steek de eerste anderhalf binnendoor via
Drenthe, oostelijk Friesland en de Kop van Overijssel. In
één van de Drentse esdorpen neem ik een korte pauze om de
V7 te vereeuwigen met een aansprekend kunstwerk. Om een uur of tien zoek ik in de buurt van Zwolle de snelweg op om even een beetje voort te maken richting Landmark Utrecht, het laatse half uurtje gaat weer binnendoor over de Utrechtse heuvelrug, een schitterend gebied dat duidelijk niet alleen bij motorrijders populair is, maar ook bij amateur wielrenners. Het landmark zelf is één van de drie stuwcomplexen die in de zestiger jaren in de Nederrijn en Lek gebouwd om de waterhoogte te reguleren en daarmee de bevaarbaarheid te bevorderen. Het was voor mij nog wel een beetje gepuzzel om te achterhalen wèlk van de drie stuwen bezocht moest worden, ik ben meer thuis in de zijlen, wierden, hunebedden en ja-knikkers van het noorden, dan in de waterbouwkundige werken van het land van de grote rivieren. Maar na tips van mede rally-rijders en grondige studie van de door hen geposte foto's ben ik er toch vrij zeker van dat ik vandaag naar de juiste stuw gereden ben. Jammer genoeg betrekt de lucht meer en meer naarmate ik zuidelijker kom, waardoor de foto's nogal donker uitpakken, maar ja, je kunt niet alles hebben. Na een korte pauze vervolg ik mijn weg, voorlopig via de Lekdijk naar het westen. |
||
| kunstwerk in Drenthe | |||
 |
 |
||
| het Landmark Utrecht vanuit twee richtingen gezien | |||
| Ik
kan echter niet al te lang langs de rivier blijven rijden, 't is mooi,
maar 't schiet niet echt op en er wachten immers mensen op me vanaf
13.00 uur en voor die tijd wil ik nog graag LM Zuid-Holland meepikken:
de Maesland- kering bij Hoek van Holland. Om twintig voor
één sta ik aan de Nieuwe Waterweg m'n foto's te maken en
maak dan snel rechtsomkeerd richting bonusmark 1, het S.S. Rotterdam, afgemeerd aan het Derde Katendrechtse Hoofd. Om half twee bereik ik het bonusmark en tref daar twee medebezoekers: "Jooghum" en "Voormast", de laatste in gezelschap van zijn zoon. Pieter "Voormast" ontmoette ik vorig jaar al eens in België, toen ik onderweg was voor de MGCN Landmarkrally. We maken een praatje en besluiten te wachten tot twee uur; wie weet komen er nog meer deelnemers. Die komen dus niet en na het maken van de foto's gaat ieder zijn's weegs, |
 |
||
| landmark Zuid-Holland | |||
|
Grande Dame,
verbannen naar een rots, jaagde jij brooddronken, bestuurders het hoofd op hol, met jouw ranke lijnen van weleer, onweerstaanbaar, verleidelijk evenzeer, knots om jou te behagen, met jou te kunnen koketteren, was geen bedrag te dol, de ambitie blind, de behaagzucht tomeloos, de rationalisaties eindeloos, onweerstaanbaar, jouw maritieme pracht te doen herleven, waar dames van lichter allooi, eigenlijk onbemind, met de betaalde romantiek werden verdreven, ben jij alleen maar mooi, zo mooi, dat ook Blonde Arie, in weemoed bezongen, na vele omzwervingen op komt dagen. |
 |
||
| de cryptische omschrijving en een plaatje van bonuslandmark 1: het S.S. Rotterdam |
|||
 |
Voormast en zoon gaan nog richting LM Zeeland, Jooghum gaat terug naar huis. Ook
ik ga huiswaards, dit keer de hele reis via de snelweg. Het is
behoorlijk druk, er zijn ook veel motorrijders onderweg en er is van
alles te zien. Voor een snelwegrit vermaak ik me eigenlijk prima.
Tijdens een koffiestop raak ik nog aan de praat met een fries stel die
om de V7 heen lopen. Ze blijken op thuisreis na aankoop van
een motor voor haar. Ze zijn super enthousiast en laten me foto's zien
van de nieuwe aanwinst. Dat vind ik één van de mooiste
aspecten van motorreizen: tijdens het rijden heb je de wereld voor
jezelf, maar zodra je stil staat heb je zomaar contact met wild
vreemden. Rond half zes rij ik de V7 de schuur weer binnen, mooi op
tijd om nog even lekker te douchen alvorens de maaltijd te bereiden
voor junior en mezelf. Vandaag reed ik ruim 600 km, bezocht twee reguliere landmarks, goed voor 32 punten, plus bonusmark 1 dat ook nog een punt of 16-17 zou moeten opleveren. Daarmee komt m'n totaal nu op een kleine 1.900 km, 9 landmarks en één bonus. |
||
| mede bonusmark-bezoekers Jooghum en Voormast | |||
| Donderdag 3 juni, naar het Zuidwesten | |||
| Gedurende de maanden april en mei heb ik niet veel kunnen uitrichten door allerlei verplichtingen. Ook was het weer niet bepaald uitnodigend. Voor vandaag en de komende dagen heeft men goed weer voorspeld en vanochtend vroeg neem ik het last-minute besluit de Falcone weer eens te laten rollen. Vanwege mijn recente aanschaf van een voor- oorlogse Saroléa heb ik eigenlijk veel zin weer eens naar het Oldtimer Motoren Museum bij het Bikers Loft Motel Groenedijk in het Belgische Oudenburg te rijden om daar met de eigenaar, Johan Schaeverbeke, een beetje over Belgische motoren te kletsen. Ook heeft Johan een nieuwe aanwinst voor zijn museum die ik graag wil bekijken: een 600cc Panther uit 1949. Vlug nog wat laatste dingen geregeld en wat onderbroeken, een tandenborstel en de camera in een tanktasje gepropt, om half elf ben ik op weg. |  |
||
| de Nuovo Falcone bij landmark Utrecht | |||
 |
Weer
kies ik een route binnendoor, de eerste etappe gaat via het
Drents-Friese Wold, de Kop van Overijssel, langs Elburg naar de Veluwe,
over de Utrechtse Heuvelrug naar landmark Utrecht, waar ik rond twee
uur 's middags arriveer. Dit landmark bezocht ik op 16 mei ook al met
de V7 Cali, maar ik kom er nu ook langs met falcoontje en dat levert
weer een bouwjaar puntje extra op. Om half drie sta ik bij Wijk bij Duurstede op het pontje en pak daarna al gauw de provinciale wegen in westelijke richting. Na een uurtje ofzo passeer ik de Kiltunnel (€ 5 tol) en even later de Volkerakdam (knooppunt Hellegatsplein) via de secundaire weg, wat een vreemde sensatie geeft; je rijdt voor je gevoel tegen het verkeer in op een soort extra linker baan vlak langs de vangrail. Rond half vijf zit ik een frietje te eten bij een snack-kar midden op de Grevelingendam; even pauze, per slot heb ik de provincie van bestemming bereikt, nu het landmark nog. Het is nog anderhalf uur rijden voordat ik het falcoontje in Vlissingen kan parkeren aan de voet van één van Zeeland's grootste zonen: Michiel de Ruijter, de man die Nederland op de culinaire wereldkaart zette met zijn uitvinding van de gestampte muisjes ;-) Het pleintje rond het monument wordt onveilig gemaakt door een stel malloten in Golfjes GTI die proberen het asfalt wat zwarter te maken. Ik heb het wel gehad voor vandaag en vind met enige moeite onderdak in een hotelletje achter de duine bij Zoutelande. Ondanks de frisse wind zitten de terrasjes in het dorp aardig vol en ik heb een heel plezierige avond. |
||
| landmark Zeeland | |||
| Vrijdag 4 juni, Groenedijk Bikers Loft Motel | |||
| Vanochtend doe ik het rustig aan, m'n reisplan voor vandaag behelst maar zo'n 125 km naar Oudenburg, bij Oostende, waar ik in het Bikers Loft Motel wil overnachte. Ik neem het er uitgebreid van, maak voor het ontbijt een wandelingetje in de duinen en pas tegen half elf rolt het falcoontje weer de weg op, eerst maar eens richting Westerscheldetunnel, zoveel mogelijk binnendoor, maar vlak na Vlissingen moet ik dan toch die saaie N62 op, anders geraak ik niet in Zeeuws Vlaanderen. | |||
 |
 |
||
| uitzicht op Zoutelande | Zeeuws monument? | ||
| Direkt na het passeren van de tunnel pak ik weer de weggetjes binnendoor, passeer en passant een potentieel landmark voor de volgende keer en niet lang daarna de Belgische grens. In Vlaanderen zijn heel wat kleine boeren kronkelweggetjes, maar -in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Nederlandse dijkjes- zijn ze erg onoverzichtelijk, na elke bocht kan je een tractor, stel koeien of berg stront op de weg tegenkomen. "Rustig aan" is hier het credo en pas om half twee 's middags bereik ik Ivan's Bikers Loft. | |||
 |
Om onduidelijke redenen weigert Telfort mijn mobieltje met buitenlandse nummers te verbinden, zodat ik onaangekondigd en zonder reserveren in Oudenburg aankom. Ivan heeft alleen nog bedden vrij in één van de grote slaapzalen, maar dat mag de pret niet drukken; wegens (vermeend) hevig snurken krijg ik een slaapzaal voor mezelf! Ook Johan Schaeverbeke heb ik niet kunnen bereiken, gelukkig heeft hij nog even tijd om van Dudzele naar Oudenburg te komen en me zijn nieuwe aanwinst te showen: een 600cc Panther uit 1949. Wat een schoonheid! Alleen het zien èn horen van deze motor maakt voor mij de rit naar Oudenburg al de moeite waard. |  |
|
| mijn voormalige Galletto | Johan's nieuwe oude Panther |
||
| De avond breng ik door in gezelschap van een groep vrolijke Engelsen,
allen "Instructors" en "Observers" bij een Advanced Riders Association.
Dat wil zeggen dat ze andere motorrijders helpen hun techniek en
verkeersgedrag te verbeteren, een soort langdurige VRO. Zo'n cursus
wordt in Engeland afgesloten met een officieel examen en het diploma
geeft o.a. recht op korting voor verzekeringspremies. De Instructors en
Observers zelf worden ook regelmatig getest.
Het zijn allemaal vrijwilligers, ze ontvangen slechts een kleine
onkosten vergoeding en doen dit werk als hobby om anderen te helpen en
om hun eigen rijvaardigheid op zo hoog mogelijk peil te brengen
én te houden. Weer blijkt hoe geweldig het verblijf in een motorhotel is: je maakt er snel en gemakklijk contact en ontmoet er altijd leuke en interessante mensen. |
|||
| Zaterdag 5 juni, thuisreis | |||
| Deze
ochtend gaat alles toch wat moeizamer dan gisteren, hoe zou dat toch
komen ... pas om half elf rij ik weg uit Oudenburg voor een lange rit
binnendoor via de landmarks Noord- Brabant en landmark Limburg terug
naar Groningen. De eerste etappe voert door het Belgisch-Nederlandse grensgebied, minstens negen keer passeer ik de grens. Het weer is fantastisch, zonnig en warm, er zijn heel wat dagjesmensen op pad die de gemiddelde snelheid op de binnenwegen aanzienlijk beperken, zelfs voor mijn falcoontje. Na zo'n drie uur rijden en vijf grens passages lunch ik op een terrasje in Zundert. Daarna kost het me nog twee uur en vier grens overgangen om eindelijk om half vijf voor het landmark Brabant te staan. Na de foto's en een korte pauze is het nog een dik half uur rijden naar landmark Limburg. Rest mij nog een ritje naar Groningen. De grote rivieren passeer ik per snelweg, daarna gaat het binnendoor. Om elf uur 's avonds rol ik het trouwe valkje de schuur weer in. Het was weer een mooi en leerzaam reisje. |
 |
||
| landmark Noord-Brabant | |||
 |
 |
 |
|
| landmark Limburg | |||
| Dit weekend reed ik zo'n 1040 km, bezocht vier landmarks, waarvan eentje voor de tweede keer, dat voegt 52 toe aan mijn totaal, dat daarmee op 203 is gekomen. | |||
| Zaterdag 12 juni, bonusmark 3 voor 't eerst | |||
 |
Inmiddels
zijn er naast bonuslandmark één ook al een tweede en derde bonusmark
aangewezen. De tweede is in het uiterste zuiden van het land, daar kom
ik later nog wel eens, maar nummer drie ligt verrassend dicht bij mijn
woning, zodat het een kleine moeite is om bezoekende landmarkers te
vergezellen en ze zodoende aan een paar extra punten te helpen.
Bovendien leer ik weer een paar Motor-Forum deelnemers in persoon
kennen en niet alleen bij hun forum nickname. Vandaag komen JooGhum en @nne naar bonusmark drie. Na een kop koffie bij de plaatselijke McD bezoeken we het bonusmark, maken onze foto's en gaan daarna elk ons' weegs, @nne en ik naar onze respectievelijke huizen, JooGhum heeft nog een ambitieus landmark programma. Het was kort, maar krachtig. |
Tweeënvijftig aan een stok, dertien op een rij, tweeënvijftig aan een stok, ...de joker zit erbij, een "markering" voor de stad, waarnaar een provincie is genaamd, een merkpunt van verleden en heden, die door de tijd is gebaand. Gokken, kansspelen staan hiermee centraal, doch, door een eigenzinnige Amerikaan dat ik dit herhaal, tweeënvijftig aan een stok, dertien op een rij, tweeënvijftig aan een stok...... en de joker, .... zit erbij! |
|
| mede bonusmark-bezoekers JooGhum en @nne | de cryptische omschrijving van BonusMark 3 | ||
| Zondag 20 juni, bonusmark 2 | |||
 |
In de groene heuvels in het zuiden ligt dit speciale veld, en iedereen die hier eeuwigdurend slaapt is een held. Een pleister van een gewonnen oorlog uit het verleden, een plaats om te herinneren, en helden worden hier niet vergeten Bekend of onbekend, liggen deze Brothers in Arms uit te rusten van hun zware taak Gevallen in een onbekend land, voor een eervolle zaak Deze rit is om te herdenken en iedereen te bedanken dat wij in vrijheid kunnen rijden en tanken. |
||
| groeiende groep brikkers bij BonusMark 2 | de cryptische omschrijving van BonusMark 2 | ||
| Dinsdag 29 juni, bonusmark 3 voor de tweede maal Vandaag heb ik een ontmoeting bij bonusmark 3 afgesproken met Jaap43 en KawaIdioot. Kort na mijn aankomst bij het bonusmark arriveert Jaap echter in zijn eentje, hijheeft vandaag al een hele reis langs dverse landmarks achter de rug. Hij had 's ochtends met KawaIdioot afgsproken bij één of ander benzinestation, maar zijn reisgenoot kwam niet opdagen, daarom ging Jaap maar alleen op pad. We maken een praatje en nemen de verplichte foto's en na een kwartiertje zijn we wel klaar om weer te vertrekken, wanneer daar in de verte een motorrijder verschijnt, het blijkt KawaIdioot. Door een misverstand blijken de reisgenoten elkaar vanmorgen misgelopen, vervolgens hebben ze de hele dag min of meer achter elkaar aangereden, tot nu dus ... OK, we maken nog een keer foto's, we zien de lucht betrekken, we regenen klets nat en gaan dan elk ons' weegs ... Kawa en Jaap vervolgen hun weg gezamelijk, ik ga terug naar huis. |
 |
||
| KawaIdioot en Jaap43 bij BonusMark 3 | |||
| Zondag 4 juli, landmark Groningen voor de tweede- en bonusmark 3 voor de derde maal | |||
 |
|||
| Landmark Groningen, nu met de Saroléa 36A, bouwjaar 1936 | |||
 |
|||
| BonusMark 3, dit keer met flinke groep brikkers | |||
| Zondag 11 juli, bonusmark 4 | |||
| Zwart,.... lig je daar aan de verkeerde kant van de dijk, op het droge voor iedereen te kijk, in een historische omgeving, die je met recht kent, waar je al die jaren in- en uitgezwaaid bent, staan de mensen zich nu aan je te vergapen, uit te waaien op één van de kapen, vanuit de file voor een bootreis van een half uurtje, hebben ze een goed uitzicht op je, ....als buurtje. Maar ook zo zie je er nog dreigend uit, gevaar en kracht straal je nog immer uit, vele reizen heb je gemaakt, even zovele avonturen meegemaakt, nu,.... op je oude dag, rust je uit, gun je outsiders een interne blik en de rondleiders doen het met veel schik, bij de verwondering van mensen over de verblijven, waarin je bemanning moest leven,..... met hun 'stinkende' lijven, leeft in jou, vernoemd naar een uitstervende vissoort, een uniek ontwerp voort, museaal slijt je nu je oude dag, mijmerend over alle havens waar je ooit lag. |
 |
| Cryptische omschrijving van BonusMark 4 | Groeiend groepje brikkers bij BonusMark 4 |
© 2010 Gerard Geertjes